Cr.kiklarc via Twitter
เพราะโมบาเมะ ยูโกะอันนี้แท้ๆ เลยลองแต่ง โทโทพยูดูบ้าง
TomoYuu
“โทโมะ ฉันนะโดนทิ้งอีกแล้วละ”
นั่งมองคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ ทั้งๆทีอายุมากกว่าแท้ๆ
แต่กลับมาร้องไห้เสียใจที่ถูกผู้ชายทิ้ง ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เห็นใจนะ
แต่ถ้าเธอ "จะเห็นฉันอยู่ในสายตาบ้าง"
“ทั้งๆที่คิดว่าจะไปด้วยกันได้ดีแล้วแท้ๆ แต่อยู่ๆก็กลับมาพูดว่า “ขอโทษนะ
ผมไม่ได้ชอบคุณอย่างที่ผมคิด”
ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
“มันก็เหมือนทุกครั้งไม่ใช่หรือไง”
“โทโมจิน ทำไมถึงพูดจาทำร้ายจิตใจฉันอย่างนั้นละ... ใจร้าย”
ต่อว่าฉันก่อนจะก้มหน้าก้มตาร้องไห้ต่อ
“หยุดร้องไห้เธอน่า”
พูดกับเธอไปแบบนั้นก่อนที่จะทำหน้าเบื่อหน่าย
โอชิม่า ยูโกะ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ของฉัน ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆ เธอเป็นคนตัวเล็ก
น่ารัก และสดใสร่าเริงตลอดเวลา แล้วก็สนิทกับคนง่าย
เป็นคนที่ต่างกับฉันโดยสิ้นเชิง
ยูโกะ ตกหลุมรักคนง่าย มีแฟนมาตั้งหลายคน
แต่พอถึงช่วงเวลานึงก็มักจะโดนทิ้งทุกที
บอกกับฉันว่าเพราะเธอเป็คคนไม่มีดวงด้านความรัก
แต่ฉันว่าเป็นเพราะรสนิยมในการเลือกผู้ชายเธอแย่ต่างห่าง
ตอนนี้ถึงแม้ว่าเราจะโตแล้ว แต่ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอก็ยังเหมือนเดิม
รวมถึงความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ยึดกับความรักที่ไม่มีทางสมหวัง แบบนี้ ฉันนี่มันบ้าจริงๆเลยนะ
....
“โทโมะ โทโมะ ตื่นได้แล้วนะ”
“ขออีก10นาทีน่า”
“ไม่ได้นะ วันนี้เธอมีเรียนนะ”
“รู้ได้ไงเนี่ย”
“ก็ฉันจำตารางเรียนเธอได้หมดละ
แล้วที่สำคัญฉันก็สัญญากับคุณแม่เธอไว้แล้วว่าจะดูแลเธออย่างดี”
ยูโกะพูดพร้อมทำท่ายืดอกภูมิใจ
“แต่ฉันปวดหัวนี่นา” พูดก่อนจะเอามาคลุมโปง
“ไหนๆๆ ขอฉันดูหน่อสิ”
พูดจบยูโกะก็มานั่งใกล้ๆ
ก้มศรีษะของเธอลงมาก่อนที่จะเอาหน้าผากเธอชนกับหน้าผากฉัน
“ท...ทำอะไรนะ”
“ ก็วัดดูนะสิว่าเธอมีไข้หรือเปล่า ตัวเธออุ่นๆนะ”ยุโกะอยู่ก็ลุกขึ้นมานั่ง
แถมหน้าเธอยังแดงอีกต่างหาก คงจะเป็นไข้จริงๆสินะ”
“อ...อื้ม คงงั้นแหละ”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปทำอะไรอุ่นๆมาให้เธอทาน แล้วจะได้ทานยา”
พูดจบก็เดินหายออกไปจากห้อง ยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
ที่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงจนเหมือนกับว่าจะทะลุออกมา
“ยัยบ้านั่น จู่ๆก็ยื่นหน้ามาใกล้ซะขนาดนั้น ถ้าฉันอดใจไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง”
“โทโมะ เสร็จแล้วจ๊ะ ข้าวต้มร้อนๆ”
ยูโกะพูดพร้อมยกถาดอาหารเข้ามาวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง
ข้อดีอีกอย่างของยูโกะที่ฉันชอบมากก็คือการเป็นแม่ศรีเรือนของเธอ
ถึงภายนอกจะดูโหวกเหวกน่ารำคาญไปบ้างแต่เรื่องทำอาหารนี่ อร่อยไม่แพ้ใครแน่นอน
“อ่า.. หอมจัง”
“แล้วทำไมถึงยังนั่งอยู่บนเตียงอยู่ละ
หรือว่าลุกไม่ไหว”ยูโกะพูดแล้วก็เดินมาหาฉันที่นั่งอยู่บนเตียง เธอยื่นมือมาสัมผัสที่หน้าผากฉันเบาๆ
“หรือว่าปวดหัว ถ้างั้น.อะ...ทำอะไรนะ”
ถามด้วยความตกใจเพราะจู่ๆก็ถูกอีกฝ่ายรวบตัวกอดก่อนจะล้มลงบนเตียงนอนด้วยกันทั้งคู่
โทโมะซุกหน้าเข้าไปตรงหน้าอกเธอกอดจะโอบเธอจนแน่น
เรื่องดีข้อที่2ของยูโกะก็คือ ถึงแม้ว่าเธอจะตัวเล็กแต่หน้าอกเธอกลับไปเล็กตามไปด้วย
แถมผิวของเธอก็ยังนิ่ม กลิ่นเธอก็ยังหอมขนาดนี้แล้วฉันจะอดทนไหวได้ยังไง
“ปวดหัวมากหรอ”คนที่โดนสวมกอดเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ
“ฉันดีขึ้นมาหน่อยนึงแล้วละ แต่ขออยู่อย่างนี้ต่อไปสักพักนะ”
พูดก่อนจะกระชับอ้อมกอดรัดคนตัวเล็กให้แน่นขึ้นอีก เพราะนึกได้ว่า
วันนึงยูโกะก็ต้องแต่งงานมีครอบครัว แล้วคนที่ยูโกะจะอยู่ดูแลก็ไม่ใช่เธอ
เจ็บปวด ทั้งๆที่คอยบอกตัวเองอยู่ทุกครั้งแล้วแท้ๆ ว่าเธอไม่ใช่ของเค้า
..............
“นี่โทโมะ ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักอีกแล้วละ”
“หื้ม” เลิกคิ้วมองหน้าเธออย่างเบื่อหน่าย
“ฉันพูดจริงๆนะคราวนี้ ฉันว่าเค้าต้องเป็นคนที่ใช่แน่นอน”
กำลังคิดว่าถ้าเธอชอบคนง่ายขนาดนั้นละก็ จะมีไหมนะ โอกาสที่เธอจะ รักฉันบ้าง
นั่งฟังเธอเล่าเรื่องของเค้าคนนั้นอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
ถึงแม้ว่าตัวฉันจะทำท่าอ่านหนังสือไม่สนใจ แต่ก็คอยแอบมองเธอเรื่อยๆ
ฟังเสียงเธอพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด
ถึงแม้ว่าเรื่องที่เธอพูดจะไม่ได้เข้าไปอยู่ในหัวฉันเลย
แต่แค่ฟังเสียงที่มีความสุขของเธอ บางครั้งมันก็ทำให้ฉันเผลอยิ้มไปอย่างไม่รู้ตัว
“อะ โทโมะ เธอก็ต้องรู้จักเค้าแน่เลย เค้าเป็นรุ่นพี่ที่เรียนขณะเดียวกับเธอนะ
ชื่อ ยามาชิตะซังนะ”
รุ่นพี่หน้าตาดีคนนั้นนะเอง จะบอกว่าไม่รู้จักก็คงแปลก ก็เค้าดังออกจะตายไป
“คราวนี้ดูเหมือนมันจะเร็วไปหรือเปล่า ยังไม่พ้น2อาทิตย์เลยนะ”
“อะ”
“เดี๋ยวก็โดนเค้าหลอกอีกจะหาว่าฉันไม่เตือนนะ”
“นี่ๆ อย่าพูดอย่างนั้นซิ ถ้าเป็นคนนี้เธอจะว่ายังไง?”
“ไม่รู้สินะ ขอให้เค้าดีกับเธอก็พอละมั้ง”
ถึงปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจกลับอยากจะบอกเธอว่า
ได้โปรดหันมามองฉันบ้างเถอะ ฉันคนที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้
แต่เพราะมันเป็นสิ่งที่ยูโกะเลือก ฉันเองเลยทำได้เพียงนิ่งเงียบ และ รอ
หรือว่าคนที่จะทำให้ยูโกะมีความสุขได้ จะไม่ใช่ฉัน จริงๆ?
.....................
วันนี้ที่คณะมีประชุม
ฉันก็เลยบอกให้ยูโกะกลับไปที่ห้องก่อน นั่งรออยู่ตรงสถานที่ที่เค้านัด
จู่ๆรุ่นพี่คนนั้น ก็เดินมานั่งโต๊ะใกล้ ช่วยไม่ได้นี่น่า
อยากจะเดินไปหาที่นั่งที่อื่นแต่เรื่องที่พวกเค้าคุยกันกับทำให้ฉันสนใจขึ้นมาได้ซะนี่
“เป็นไงบ้างอะ ได้ข่าวว่าคบกับผู้หญิงคนใหม่แล้วนี่นา ที่ตัวเล็กๆ น่ารัก
ที่เรียนอยู่บัญชี?”
“อื้ม ชื่อยูโกะนะ เธอก็น่ารักดี”
“แค่นั้นเอง”
“จะว่ายังไงดีละ ก็ลองคบกันมาได้เกือบ2อาทิตย์แล้วละ เป็นผู้หญิงที่น่ารัก ใจดี
เหมาะที่จะเป็นแม่บ้านแม่เรือน แต่”
“แต่อะไรวะ”
“แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากจะคบกับเค้าแล้วนะสิ
ฉันอยากได้ผู้หญิงที่เจอปุ๊ปแล้วสตาร์ทติดเลยมากกว่า”
“ก็หมายความว่าหล่อนไม่ยอมแกอย่างนั้นซิ”
“ก็อย่างนั้นแหละ ไม่รู้จะหวงตัวทำไมนักหนา เป็นฝ่ายมาบอกว่าชอบฉันก่อนเองแท้”
“แล้วสรุปว่าไง จะเลิกหรอ”
“ก็คงงั้นละ แต่ว่าฉันจะให้โอกาสเธออีกที”
“ยังไงวะ”
“ก็ถ้าเธอยอมนอนกับฉัน ฉันก็จะคบต่อ”
“นายนี่มันเลวจริงๆนะ”
“ทำไงได้ก็ฉันเป็นผู่ชายนี่หว่า”
พูดจบก็ตามด้วยเสียงหัวเราะ กันเสียงดัง
ทำเอาคนที่นั่งทนฟังอย่างเธอรู้สึกหมดความอดทน ลุกขึ้นยืนจากที่ตัวเองนั่งอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆหันเดินไปทางที่เค้านั่ง
“ขอโทษนะค่ะ”
“อะ ว่าไงน้อง”
“............................”
ตุ๊บๆๆๆๆ
....................
กลับมาถึงห้องก็เจออีกคนนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่
อยากจะทำเป็นไม่เห็นและเดินผ่านไป แต่ก็ทำไม่ได้เพราะโดนเสียงเรียกไว้ ก็ถึงค่อยเต็มใจ แต่ก็ค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงหลังพิงกับเตียง
“เธอทำแบบนั้นทำไม” ยูโกะถามฉันพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เมื่อกี้เค้าโทรมาหาฉัน บอกว่าจู่ๆก็มีผู้หญิงหาเรื่องเค้า
เค้าก็เลยบอกเลิกกับฉัน”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง ผู้ชายแบบนั้นนะ เลิกไปซะได้ก็ดี”
“โทโมะ”
“ฉันพูดจริงๆนะ ยูโกะ ผู้ชายแบบนั้นนะเธอห้ามไปง้อมันเด็ดขาด...
ผู้ชายนิสัยแย่ๆแบบนั้น”
พูดแบบนั้นออกไปก่อนจะเบือนหน้าไปมองทางอื่น
.....
..
“ข..ขอโทษนะ ฉันทำให้โทโมะเดือดร้อนอีกแล้วใช่ไหม”
“ยูโกะ”
“โทโมะนะ ทั้งๆทีเด็กกว่าแท้ๆ แต่กลับคอยปกป้องฉันตลอดมา”
หันกลับมามองหน้าคนตัวเล็ก เพราะแปลกใจในสิ่งที่เธอพูด
“ทั้งๆทีคิดไว้ว่าเค้าจะเป็นคนดี อกหักอีกแล้วซินะฉันนะ”
ยูโกะพูดพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลๆออกมาจากตา
เห็นอีกฝ่ายเป็นอย่างนั้น ก็ทำให้ฉันตัดสินใจบางอย่าง
บางอย่างที่จะ
เปลี่ยนแปลงเราตลอดไป
“ฉันนะ..... จะไม่ทำให้เธอเสียใจ”
“ห๊ะ”
“ถ้าเป็นฉัน ล่ะ ถ้าคนที่เธอจะตกหลุมรักต่อไปเป็นฉัน
ฉันจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเด็ดขาด”
ถ้าเป็นฉัน....
เธอจะได้ไม่ต้องแสวงหาความสุขลมๆแล้งๆแบบนั้นอีกต่อไป
ถ้าเป็นฉัน....
ฉันจะให้เธอเอง ความสุขที่เธอฝันหา
“โทโมะ เธอ...”
“ฉันหมายความอย่างที่ฉันพูดจริงๆนะ ถ้าเป็นฉันคนที่รักเธอมาตลอด”
“โทโมะ....”
โน้มตัวลงไปดึงเธอให้เข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของกันและกัน
“ถ้าเป็นฉัน
ฉันสัญญาว่าเธอจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป"
พูดจบก็ประทับจูบที่ริมฝีปากบางของเธอ ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ปฏิเสธ
ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามความรู้สึก ทุกสัมผัสที่มีให้กัน แสดงให้เธอเห็นว่าเค้ารักเธอมากขนาดไหน
.....
นอนห่มผ้าผืนเดียวกัน หมอนใบเดียวกัน นอนมองใบหน้าของเธอที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด
ยิ้มให้กับเธอบางๆ ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือปัดผมที่ปรกอยู่บนหน้าของเธอ
ก่อนจะไล้น้ิวมือไปตามไปหน้าเธอ ก่อนจะประคองแก้มและลูบเบาๆ”
“เธอ...รูสึกยังบ้าง?”
“โท...โทโมะ”
“รังเกียจหรือเปล่า?”
“ม...ไม่หรอก
ตอนที่โทโมะสัมผัสฉันนะ...ฉันมีความสุขมากเลยนะ”พูดไปเธอยิ่งหน้าแดงไปแถมยังดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าตัวเองซะเกือบเต็มหน้า
ก็ไม่รู้หรอกนะว่าระหว่างเราใครกันแน่ที่อายุมากกว่า แต่แบบนี้ เธอนะ น่ารักที่สุดเลย
น่ารักจนฉันแทบทนไม่ไหว
“ฉันดีใจนะ ที่ครั้งแรกของฉันเป็นของโทโมะ”
“.....................”
“มันทำให้ฉันมีความสุขที่สุดเลยละ” ยูโกะพูดอย่างเขินอาย
“บางทีที่ฉันโดนบอกเลิกเพราะไม่ยอมมีอะไรกับใคร คงเป็นเพราะ ฉันรอเธออยู่ละมั้ง”
ได้ยินเธอพูดอย่างนั้น ก้ทำเอาทำตาโตอย่างแปลกใจ
แล้วอยู่ดีๆน้ำใสๆก็ไหลลงมาจากตา
“อ...อย่าร้องสิโทโมะ หรือฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า”
ยูโกะพูดพร้อมเอามือมาเช็ดน้ำตาฉัน
เอามือขึ้นมาจับมือเธอตรงแก้มก่อนจะจับค้างอยู่อย่างนั้น
“ฉันแค่มีความสุขเหมือนกันนะ”
เพราะฉันหวังมาตลอด
ว่าสักวันนึง
ฉันจะเป็นคนทำให้เธอมีความสุข
ฝันถึงมาตลอด
ภาพแบบนี้
“ยูโกะจัง ต่อจากนี้ไป ช่วยมองแต่ฉันคนเดียวได้ไหม?”
“เชื่อใจฉัน”
“ให้ฉันดูแลเธอเถอะนะ แล้วฉันสัญญาว่าฉันจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด”
“เวลาที่ผ่านมา ที่เสียไป ฉันจะชดเชยให้เธอเอง”
“อื้ม ทั้งๆที่ฉันน่าจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่าแท้ๆ”
“แต่ โทโมะ ฉันนะคิดว่า ตอนนี้ฉันตกหลุมรักอีกครั้งแล้วละ”
"ยังไงก็ ฝากด้วยตัวด้วยนะค่ะ
..............END................
ยูโกะ น่ารักจังง ^^ อ่านแล้วฟิน >.<
ตอบลบของแรร์ ยูจังเคะ ><
ตอบลบ